Панҷаи Кушод (дар "Овози Самарқанд" нашр шуда)

Панҷаи кушод

(ҳаҷвия)

          Субҳидам аз хоб хеста, сару либосамро пўшидам ва як нўг нонро ҳам насия гузошта пой дар даст сўи факульта шитофтам. Ғайр аз муаллим Тамаъ Ҳарисович аллакай ҳама ҷамъулҷамъ. Ҳамин лаҳза муаллим низ саросемавор аз автобус фуромада сўи мо нигоҳи ҳарисонае партофту шояд дар гулўяш луқмае дармонда буд, ки онро қултӣ фурў бурд ва ба ман ишорати «аз пасам биё» кард. Худ шитобон аз даҳлез ба даруни бино даромада ғоиб гашт. Ман низ ҳаққи муаллимро, ки аз бачаҳо бо сад машаққат рўёнида будам, «вақт ғанимат» гўён зуд зери бағал гирифта аз паси муаллим шудам.

           - Ку, даро! – бо баробари дар долон дидани ман номураттаб нафаскашон хитоб кард ў ва давом дод: - Дарро аз қафоят пўш!

          Қафаси синаам аз ҳаяҷон меларзиду пасу пеш мебаромад. Худро илоҷе ба даст гирифта наздиктар рафтам. Тамаъ Ҳарисович гулўи қозгирашро як-ду афшонда, сўям ишорати нишастан намуд ва ба пурсиш сар кард:

          - Хўш, Гадоев, тайёриҳо чӣ тур?

          Азбаски иқтисоди бозаргонӣ фанни дўстдоштаам буд, хостам «аъло» гўён ҷавоб диҳам, аммо сари вақт аз ин беадабие, ки нўги забонамро ба хориш оварда буд худро нигаҳ дошта, бо чашмони илтиҷоомез сўи муаллим нигаристам, то хотири он касро мағшуш насозам. Тамаъ Ҳарисович аз вақтхушӣ қариб буд, фарьёд занад ва чашмони барқзадаашро аз ман наканда, ҳатто даст-даст карда дид, то ин ҳама дар хоб набошад. Сипас аз ҷайбаш як қогази дарозеро бароварда сўям дароз намуд ва бо савлату шукўҳе ки қаҳрамононро хос бошад, хондани маро мунтазир шуд. Рўйхати либосу афзоли писарчаи мактабхонаш будааст; аз қаламтезкунак то шиму ҷуроб ҳамаро як-як пеш оварда буд. Таби сўзоне баданамро вараҷа занонда бошад ҳам барои хотири муаллим пинҳон доштам ва ҳатто болои он табассуми фарохе ҳадя намудам.

          - Шогирди олиҷаноб! – Тамаъ Ҳарисович ҳаяҷонашро нигоҳ дошта натавонист ва илова намуд: - Тезтар ин корҳоро ба сомон расону наздам баргард, он тарафашро сонӣ мепазонем.

          Ҳангоми гусел панҷ ангушташро сўям кушода дошт. Аз чашми мани зирак ин чиз пинҳон намонд, албатта. «Ана ин гапи дигар. Ба қавле таги ҳар меҳнатро роҳатест, мо низ «5» гирем чӣ шудааст? Зиёдатар аз ин олиҳимматӣ вуҷуд надорад».

          Бо баробари дидани бачаҳо ман низ панҷ ангушт кушода доштам. Дар лаби ҳама табассум…

          То пешин мағозадавӣ карда саг барин монда шудем. Тўҳфаи янгаамонро низ фаромўш накардем, албатта. Ҳамаи бор, ки тахт шуд, таксиеро киро карда чизҳоро ба хона дасти янгаамон супоридем ва пешинӣ мондаву шалпар ба факульта баргаштем.

          Муаллим Тамаъ Ҳарисович чун мурғи посўхта аз ин тараф он тарафи даҳлез давида роҳи моро поида истода будааст, зуд маро ба кабинеташ бурд ва ин дафъа дарро аз дарун қулфак зада монд. Сипас панҷаашро аз пештара калон кушода, бо баробари он даҳонаш ҳам воз шуд ва сўям чашмакӣ зад. «Фаҳмо!» Бесабаб маро Зирак наменоманд, дар лаҳза пай бурдам, чӣ мегўяд. Бачаҳоро бо баҳои «5» як хурсанд накунам, намешавад. Аз ҷой хеста барои дафтарчаҳои рейтинг сўи дар равона будам, ки муаллим аз остинам дошт:

          - Исто, ки ту аз ҳар яки онҳо панҷҳазорӣ ғундоштӣ, ё яку нимтааш монд? – ва боз панҷаашро васеътар кушод.

          Ба маънои панҷаи кушод акнун сарфаҳм рафта, дуд аз димоғам баромад, сарам чарх зада дилам беҳузур шуд ва садои муаллимро, ки «Ба ту чӣ шуд?» гўён маро нихта мекард, лаҳзае дар ёд дораму дигар чашм кушода худро дар беморхонаи шаҳрӣ дидам. Аҷоиботро бинед, ки он рўз муаллим Тамаъ Ҳарисович сумкаи паси дар гузоштаи дафтарчаҳои рейтингро пул пиндошта аз шодӣ қариб дилкаф мешаваду ў низ ҳамшафати ман меафтад. 

(1999 сол)

********